Pseudomembranous colitis

คำนิยาม

Pseudomembranous colitis เป็นการอักเสบที่รุนแรงของเยื่อบุลำไส้ใหญ่ ซึ่งเกิดจากแบคทีเรีย Clostridium difficile เกิดและมักเกิดขึ้นโดยเกี่ยวข้องกับการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะก่อนหน้านี้
หากปล่อยทิ้งไว้โดยไม่ได้รับการรักษาอาการลำไส้ใหญ่บวมเป็นพังผืดอาจถึงแก่ชีวิตได้ อาการหลักของภาวะนี้คืออาการท้องร่วงขนาดใหญ่ซึ่งอาจมีเลือดปน

ระบาดวิทยา / ความถี่

ไม่ทราบตัวเลขที่แน่นอนเกี่ยวกับอัตราการปนเปื้อนด้วย Clostridium difficile (pseudomembranous colitis) คาดว่าประมาณ 3% ของผู้ใหญ่ทั้งหมดและประมาณ 50% ของทารกมีเชื้อ Clostridium difficile ในลำไส้

อย่างไรก็ตามไม่มีสัญญาณของอาการทางคลินิก อย่างไรก็ตามความจริงก็คือแบคทีเรียที่พบในโรงพยาบาลส่วนใหญ่ ความเสี่ยงสำหรับผู้ป่วยในการสัมผัสกับเชื้อโรคนี้จะสูงขึ้นตามลำดับ ผู้ป่วยที่อยู่ในโรงพยาบาลเป็นเวลานานการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะในวงกว้างหรือผู้ป่วยหลายรายมีความเสี่ยงโดยเฉพาะ
ในขณะเดียวกันก็มีความเสี่ยงที่จะเป็นโรคลำไส้ใหญ่บวม (pseudomembranous colitis)

ทำให้เกิดอาการลำไส้ใหญ่บวม (pseudomembranous colitis)

แบคทีเรีย Clostridium difficile ของ pseudomembranous colitis เป็นแบคทีเรียที่ไม่ใช้ออกซิเจนแกรมบวกและไม่ใช่ที่อาศัยตามธรรมชาติของเยื่อบุลำไส้ของมนุษย์ อย่างไรก็ตามแบคทีเรียนี้แพร่หลายมากในโรงพยาบาลและสามารถแพร่เชื้อไปยังผู้ป่วยได้โดยง่ายผ่านสิ่งของหรือเจ้าหน้าที่
สิ่งที่กระตุ้นการนอนหลับของแบคทีเรียในลำไส้ยังไม่เป็นที่ทราบแน่ชัด
ยาปฏิชีวนะถือเป็นหนึ่งในตัวกระตุ้นที่สำคัญที่สุด คำอธิบายนี้คือการปกป้องพืชในลำไส้ตามธรรมชาติซึ่งถูกรบกวนจากการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะ
ดังนั้นแบคทีเรีย Clostridium difficile จึงมีความเป็นไปได้ที่จะเพิ่มจำนวนและโจมตีลำไส้ สิ่งนี้นำไปสู่อาการลำไส้ใหญ่บวมที่เกี่ยวข้องกับยาปฏิชีวนะซึ่งง่ายต่อการรักษามากกว่าอาการลำไส้ใหญ่บวมที่เกิดขึ้นจริง
(อ่านเพิ่มเติมในหัวข้อ: ปวดท้องจากยาปฏิชีวนะ)

หากแบคทีเรียถูกกระตุ้นในลำไส้จะสามารถเพิ่มจำนวนได้อย่างรวดเร็วและสร้างสารพิษที่แตกต่างกันสองชนิด Toxin A เป็นไซโตทอกซินที่เพิ่มการขับอิเล็กโทรไลต์อย่างมีนัยสำคัญดังนั้นจึงเป็นสาเหตุของอาการท้องร่วงที่เป็นน้ำ Toxin B เป็นพิษที่ทำลายเซลล์ซึ่งโจมตีผนังลำไส้และนำไปสู่การอักเสบขนาดใหญ่ที่นั่น นอกจากนี้บางส่วนของผนังลำไส้จะหนาขึ้นเนื่องจากไฟบรินและสารหลั่งรวมตัวกันเป็นพังผืดบนเยื่อเมือก สิ่งนี้เกิดขึ้นในบริบทของการอักเสบและอธิบายถึงชื่อของอาการลำไส้ใหญ่บวม (pseudomembranous colitis)

อาการของโรคลำไส้ใหญ่บวม (pseudomembranous colitis)

อาการของลำไส้ใหญ่เทียมมีตั้งแต่อาการท้องร่วงเล็กน้อยซึ่งจะ จำกัด ตัวเองหลังจากนั้นสักครู่ไปจนถึงความรู้สึกเจ็บป่วยอย่างรุนแรงโดยมีอาการท้องร่วงและมีไข้เป็นน้ำมาก

นอกจากนี้ผู้ที่ได้รับผลกระทบบ่นว่าปวดท้องอย่างรุนแรงและปวดท้อง อย่างไรก็ตามอาการไม่เกี่ยวข้องโดยตรงกับความรุนแรงของโรค ดังนั้นจึงไม่ควรใช้ภาพทางคลินิกเพื่อประเมินความรุนแรงเท่านั้น
เนื่องจากความเสียหายต่อลำไส้อาจเกิดการแตกของลำไส้ ( การเจาะ) ผู้ที่เป็นโรคเยื่อบุช่องท้องอักเสบ (โรคเยื่อกระเพาะอักเสบ) ได้ หากโรคลุกลามมากจนเสียชีวิตหากปล่อยทิ้งไว้โดยไม่ได้รับการรักษา

pseudomembranous colitis เป็นไปได้โดยไม่มีอาการท้องร่วงหรือไม่?

Pseudomembranous colitis โดยไม่มีอาการท้องร่วงนั้นหายากมาก อาการท้องร่วงเป็นอาการหลักของโรค หากไม่มีอาการท้องร่วงการวินิจฉัยก็ยากขึ้นมาก ในบางกรณีอาการลำไส้ใหญ่บวมเทียมสามารถแสดงให้เห็นได้จากอาการปวดท้องเท่านั้น

Pseudomembranous Colitis ติดต่อได้หรือไม่?

Pseudomembranous colitis ไม่ใช่โรคติดต่อ เกิดจากแบคทีเรียบางชนิดในลำไส้ซึ่งมีบทบาทเฉพาะในผู้ป่วยที่มีเชื้อในลำไส้ (จุลินทรีย์ทั้งหมดที่ตั้งรกรากในลำไส้) อ่อนแอลงอย่างมีนัยสำคัญจากการใช้ยาปฏิชีวนะ การติดเชื้อจึงเป็นไปไม่ได้

ระยะเวลา

ระยะเวลาของอาการลำไส้ใหญ่บวมเป็นพังผืดขึ้นอยู่กับความรุนแรงของโรคและการรักษาเป็นส่วนใหญ่ ในกรณีที่เลวร้ายที่สุดโรคนี้อาจทำให้เสียชีวิตได้ในผู้ป่วยที่ป่วยหนักและไม่ได้รับการบำบัดใด ๆ หากการรักษาดำเนินการโดยการยุติการใช้ยาปฏิชีวนะและการรักษาด้วยยาที่ละเมิดด้วยยาปฏิชีวนะชนิดอื่นอาการ (ท้องร่วงปวดท้อง) มักจะลดลงค่อนข้างเร็วขึ้นอยู่กับความรุนแรงของโรค

การวินิจฉัยโรค

การเคลือบเทียมสามารถมองเห็นได้โดยการส่องกล้องในทวารหนักเป็นคราบสีเหลือง (โรคลำไส้ใหญ่บวม (pseudomembranous colitis)) คลินิกและ anamnesis ยังมีบทบาทสำคัญ คำถามของการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะก่อนหน้านี้เป็นข้อบ่งชี้ที่สำคัญอย่างยิ่งในการวินิจฉัย

อย่างไรก็ตามอาการของโรคลำไส้ใหญ่บวมเทียมสามารถเกิดขึ้นได้ทันทีด้วยการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะหรือนานถึง 4 สัปดาห์หลังการรักษา
ควรเร่งด่วนระหว่างหนึ่ง ลำไส้ใหญ่อักเสบ "จริง" และหนึ่ง ลำไส้ใหญ่อักเสบที่เกี่ยวข้องกับยาปฏิชีวนะ แตกต่างเพื่อให้สามารถเลือกการบำบัดที่เหมาะสม หลักฐานการเข้าทำลายด้วย Clostridium difficile คือ การตรวจหาสารพิษในอุจจาระ และวัฒนธรรมเก้าอี้

การตรวจทางจุลพยาธิวิทยา

จำเป็นต้องมีการตรวจทางเนื้อเยื่อเช่นเนื้อเยื่อวิทยาเพื่อวินิจฉัยโรคหลายชนิด นี่ไม่ใช่กรณีของอาการลำไส้ใหญ่บวมเทียม การวินิจฉัยทำได้โดยข้อมูลทางคลินิก (อาการท้องร่วงการรับประทานยาปฏิชีวนะ) และมาตรการการถ่ายภาพ (อัลตราซาวนด์ในช่องท้องการตรวจเอกซเรย์คอมพิวเตอร์การถ่ายภาพด้วยคลื่นสนามแม่เหล็ก) และเหนือสิ่งอื่นใดโดยการส่องกล้องตรวจลำไส้ใหญ่ นอกจากนี้ยังสามารถตรวจหาแบคทีเรียที่เป็นสาเหตุในอุจจาระได้

การรักษาด้วย

หากอาการลำไส้ใหญ่บวมเป็นพังผืดเกี่ยวข้องกับการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะควรหยุดใช้ทันที ในบางกรณีก็เพียงพอแล้ว
พืชในลำไส้ตามธรรมชาติสามารถพัฒนาได้อีกครั้งหลังจากหยุดการรักษาและยับยั้งการแพร่กระจายของ Clostridium difficile ในกรณีที่รุนแรงของเหลวและอิเล็กโทรไลต์เป็นสิ่งจำเป็น สิ่งนี้มักต้องทำโดยทางหลอดเลือดดำเนื่องจากผู้ป่วยไม่สามารถดูดซึมของเหลวใด ๆ ได้เนื่องจากมีอาการท้องร่วงมาก ควรหลีกเลี่ยงยาสำหรับอาการท้องร่วงถ้าเป็นไปได้ มาตรการด้านสุขอนามัยมีความสำคัญอย่างยิ่งเพื่อรักษาความเสี่ยงของการติดเชื้อให้ต่ำที่สุด

เนื่องจากแบคทีเรียสร้างสปอร์สารฆ่าเชื้อตามปกติจึงไม่ได้ผล ด้วยเหตุนี้ควรแยกผู้ป่วยที่ได้รับผลกระทบ เจ้าหน้าที่พยาบาลไม่ควรทำโดยไม่ล้างมืออย่างระมัดระวังเนื่องจากน้ำยาฆ่าเชื้อด้วยมือไม่สามารถโจมตีสปอร์ได้เช่นกัน หากการรักษาที่กล่าวมาข้างต้นสำหรับอาการลำไส้ใหญ่บวมไม่เพียงพอการรักษาด้วย metronidazole หรือ vancomycin จะดำเนินการเป็นเวลา 7 วัน

การรักษาด้วยยาปฏิชีวนะอย่างเพียงพอเป็นสิ่งสำคัญอย่างน้อย 3 วันหลังจากอาการท้องเสียทุเลาลง ด้วยวิธีนี้สามารถหลีกเลี่ยงการเกิดซ้ำหรือการต่อต้านได้ ใน 20% ของผู้ป่วยจะมีการกำเริบของโรคหลังสิ้นสุดการบำบัด เหตุผลก็คือมีเพียงเชื้อโรคที่ออกฤทธิ์เท่านั้นที่ถูกฆ่าโดยยาปฏิชีวนะ แต่ไม่ใช่สปอร์เช่นแบคทีเรียที่หลับไม่ได้ใช้งานสิ่งเหล่านี้สามารถทำงานได้หลังจากการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะและพบเงื่อนไขที่ดีเยี่ยมสำหรับการเจริญเติบโตในลำไส้ที่ยังคงได้รับผลกระทบ
การกำเริบของโรคดังกล่าวสามารถรักษาได้ค่อนข้างง่ายด้วย metronidazole หรือ vancomycin เพื่อหลีกเลี่ยงการกำเริบของโรคจะใช้การเตรียมยีสต์หลังจากสิ้นสุดการบำบัด สิ่งเหล่านี้ช่วยให้ลำไส้สร้างใหม่ได้เร็วขึ้นและฟื้นฟูสู่สภาวะปกติ

การปลูกถ่ายอุจจาระ

การปลูกถ่ายอุจจาระคือการถ่ายโอนอุจจาระหรือแบคทีเรียที่มีอยู่ในอุจจาระจากผู้บริจาคที่มีสุขภาพดีเข้าสู่ลำไส้ของผู้ป่วย การปลูกถ่ายอุจจาระเป็นไปตามเป้าหมายของการแก้ไขไม่ได้ ฟื้นฟูลำไส้ที่เสียหายของผู้ป่วย และเพื่อสร้างหรืออย่างน้อยก็ส่งเสริมสรีรวิทยาเช่นจุลินทรีย์ที่ดีต่อสุขภาพ

การปลูกถ่ายอุจจาระเป็นปัจจุบัน ไม่ได้รับการอนุมัติอย่างเป็นทางการว่าเป็นรูปแบบหนึ่งของการบำบัดแต่ให้นับเป็น "ความพยายามในการรักษาส่วนบุคคล" หากระบุไว้ตามนั้น อย่างไรก็ตามการใช้งานทั่วไปเพียงอย่างเดียวคืออาการลำไส้ใหญ่บวมเป็นพังผืด

การปลูกถ่ายอุจจาระเริ่มต้นด้วย การเตรียมอุจจาระ จากผู้บริจาคที่มีสุขภาพดี เพื่อจุดประสงค์นี้อุจจาระของผู้บริจาคจะถูกเจือจางด้วยน้ำเกลือทางสรีรวิทยาและกรองแล้วโดยจะทำความสะอาดส่วนประกอบที่ไม่จำเป็นเช่นเส้นใยที่ย่อยไม่ได้และแบคทีเรียที่ตายแล้ว
ระบบกันสะเทือนที่ผลิตด้วยวิธีนี้ส่วนใหญ่แล้วจะใช้วิธีการก่อนหน้านี้ การส่องกล้อง (Reflection) วางโพรบไว้ใน ลำไส้เล็กส่วนต้น ของผู้ป่วย
ความเป็นไปได้อีกประการหนึ่งคือการนำแบคทีเรียเข้าสู่ ลำไส้ใหญ่ โดยใช้ colonoscopy (Colonoscopy)

การป้องกันโรค

สิ่งที่สำคัญที่สุดในการป้องกันโรคลำไส้ใหญ่บวมคือลำไส้ที่มีสุขภาพดี สิ่งนี้ให้การปกป้องตามธรรมชาติจากการโจมตีของแบคทีเรีย สามารถใช้การเตรียมโปรไบโอติกสำหรับสิ่งนี้ได้ สิ่งเหล่านี้สนับสนุนพืชในลำไส้ที่แข็งแรงแม้ในสภาวะที่ยากลำบาก จากการศึกษาพบว่าก การบริโภคโยเกิร์ตเป็นประจำ ช่วยเพิ่มพืชในลำไส้และป้องกันการเกิดโรคลำไส้ใหญ่บวม

พยากรณ์

การพยากรณ์โรคของโรคลำไส้ใหญ่บวม ขึ้นอยู่กับความรุนแรงของโรคและความเจ็บป่วยก่อนหน้านี้ของผู้ป่วย เนื่องจากในกรณีส่วนใหญ่ผู้ป่วยที่ป่วยหรือผู้ป่วยหลายรายได้รับผลกระทบแล้วอัตราการเสียชีวิตจึงสูงกว่าในกลุ่มผู้ป่วยเหล่านี้

โดยเฉพาะผู้ป่วยที่ต้องพึ่งการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะอาจได้รับปัญหาใหญ่จากภาวะลำไส้ใหญ่บวม (pseudomembranous colitis) เหตุผลนี้คือความจริงที่ว่ามาตรการที่สำคัญที่สุดและบางครั้งมีเพียงการหยุดการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะ
อย่างไรก็ตามสิ่งนี้ไม่สามารถทำได้ในผู้ป่วยบางรายเนื่องจากโรคที่เกิดขึ้นจริง มีอัตราการเสียชีวิตสูงในผู้ป่วยกลุ่มนี้ อย่างไรก็ตามหากสามารถหยุดการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะได้โดยไม่มีปัญหาใด ๆ ก็สามารถทำได้ Clostridium difficile สามารถรักษาได้ค่อนข้างง่าย อย่างไรก็ตามความเสี่ยงต่อการติดเชื้อสูงถือเป็นความเสี่ยงที่สำคัญในโรงพยาบาลและควรพิจารณาเมื่อสัมผัสกับผู้ป่วย

อาหารที่เพียงพอสามารถป้องกันโรคลำไส้ใหญ่บวมได้หรือไม่?

Pseudomembranous colitis เกิดจากยาปฏิชีวนะ อาหารไม่มีบทบาทในการพัฒนาของโรค ในกรณีที่มีอาการลำไส้ใหญ่บวมเป็นพังผืดการหยุดให้ยาปฏิชีวนะและการรักษาด้วยยาด้วยยาปฏิชีวนะชนิดอื่นมีความสำคัญอย่างยิ่ง ประเภทของอาหารไม่ได้มีบทบาทสำคัญในการรักษาโรค ในกรณีที่รุนแรงมากอาจจำเป็นต้องให้สารอาหารทางหลอดเลือดเป็นครั้งคราว ซึ่งหมายความว่าผู้ป่วยไม่ได้กินอะไรเอง แต่มีการจ่ายสารอาหารให้กับเขาโดยการให้ยาทางหลอดเลือดดำ สิ่งนี้เกิดขึ้นระหว่างการรักษาในโรงพยาบาลผู้ป่วยใน